Προλογικά



Σχολιάζοντας, κριτικάροντας, επευφημώντας και σατιρίζοντας την επικαιρότητα του τόπου μας, μέσω της «Ηλεκτρονικής Εφημερίδας του Βαλτινού», με στίχους και μόνιμη επωδό το:

«Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα,

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα νέα – τα ωραία – τα άσχημα απ το χωριό μας…»,

προέκυψε μια σειρά από στιχουργήματα του έμμετρου λόγου, με τίτλο «Τα Βαλτσινιώτικα».

Επειδή θεωρούμε, ότι παρουσιάζουν το δικό τους ενιαίο και συνολικό ενδιαφέρον τα συγκεντρώσαμε σε μια ιστοσελίδα και έτσι δημιουργήσαμε μια νέα θεματική ενότητα, με τίτλο «Τα Βαλτσινιώτικα».

Καλή ανάγνωση.

                                   Δημήτρης Τσιγάρας

Τα Βαλτσινιώτικα 1 μέρος

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ’ το χωριό μας.

Είναι της μόδας, φίλοι μου και έχει πολύ κέφι
οι άνθρωποι να βγάζουνε φωτογραφίες selfie.

Κι είναι φαινόμενο συχνό μ’ άριστες επιδόσεις,
με μια ματιά στο Facebook, θα το διαπιστώσεις.

Όπερ δοθείσης δηλαδή, η όποια ευκαιρία,
όλοι ποζάρουν στο φακό για μια φωτογραφία.

Selfie με φίλους και γνωστούς, με συγγενείς κι αδέρφια,

Selfie στα γλέντια, στις χαρές και στου τσακίρ τα κέφια.

Selfie η γιαγιά  με τον παππού εκεί στο πανηγύρι,
selfie στου τρύγου τη χαρά πάνω στο πατητήρι.

Selfie με τους επώνυμους και μ’ όλα τα παρτάλια

μ’ όλους αυτούς του Lifestyle, που βγαίνουν στα κανάλια.

Εγώ όμως selfie λαχταρώ -κι αυτό δεν είναι ψέμα-
με το πορτραίτο του dorian grey και να το κάνω θέμα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα, που λέμε τον καημό μας,

που ψιλοκριτικάρουμε τα «ωραία» απ’ το χωριό μας.

Έτσι στο μέλλον κάποτε, όσοι θα μας κοιτάνε

θα βλέπουνε τις φάτσες μας και μάλλον θα γελάνε.

..........................................................................................................

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία, απ’ το χωριό μας.

Στο καφενείο απ’ έξω σαν μπέης ξαπλωμένος,
του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,
και στης εφημερίδας τα νέα βυθισμένος,
κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί ουρανός ! τί φύσις !
Αχνίζει  κει μπροστά μου ο καϊμακλής καφές,
κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,
και μόνος μου τις βρίσκω μεγάλες και σοφές.

Σε μία καρέκλα το’ να ποδάρι μου τεντώνω,
το άλλο σε μίαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί
αφήνω το καπέλο, και αρχινώ με τόνο
τους υπουργούς να βρίζω και την πολιτική.

Βρίζω τον Τράμπ, την Μέρκελ, και όποιους άλλους θέλω,
και στρίβω το μουστάκι μου με ταραχή πολύ,
και μέσα στο θυμό μου κατά διαόλου στέλλω
τον ίδιο τον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί.

  

Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω,
επάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ...
εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω,
κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τις πω.

Στον καφετζή ξεσπάω... φωτιά κι εκείνος παίρνει.
αμέσως άνω κάτω τού κάνω τον μπουφέ,
τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει,
και τέλος... δεν πληρώνω δεκάρα τον καφέ.

...................................................................................................

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας

τα βάσανα τις πίκρες μας,

τα νέα απ το χωριό μας…

Απόψε ένα όνειρο έσκισε την καρδιά μου

κι έμοιαζε σαν αληθινό – Βοήθα μας Παναγιά μου!

Είδα λοιπόν συγχωριανό πούχει μυαλό ξυράφι,

με μία λάθος κίνηση, του πήγαν όλα στράφι.

Έκατσε πάλι το κακό - η μοίρα καθώς γράφει-

κι ότι ορίζει το ριζικό, λένε πως δεν ξεγράφει.

Πάλευε με τη μοίρα του, κόπιαζε στο χωράφι

και στάλα - στάλα μάζευε το γρόσι, το χρυσάφι.

Αλλοίμονο στους κόπους του, στην γκαντεμιά νισάφι,

με μία λάθος κίνηση κι ο δόλιος καταστράφη.

Μπλέχτηκε με συνέταιρους, τον βάλανε στο λούκι

και τον αφήσανε μετά σύξυλο στο παλούκι…

Απελπισμένος πάλευε τις τρύπες να βουλώσει
κι από τα βράχια το σκαρί ο δόλιος να γλυτώσει.

Απελπισμένος πάλευε το σπίτι του να σώσει,
τόσοι που ήταν οι καημοί, τού γίναν κι άλλοι τόσοι.

Κι έτσι με φυτοφάρμακο μετά αποπειράθη

να ξεπληρώσει ο άμοιρος των αλλωνών τα λάθη.

Κι έτσι που χάθηκε η ελπίς κι ήρθε η ζωή στο τέρμα,

έμεινε στέρφα πια η γης και τα χωριά μας έρμα.

Τη χώρα με μαυρόρουχα έχουνε τώρα ντύσει

και οι πολίτες χάνονται στης αγκαλιάς την κρίση...

Άκου να δεις, τι έβλεπα στον ύπνο μου το βράδυ!

Κόλπα που κάνει το μυαλό, σαν πέφτει το σκοτάδι!!!

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ΄ το χωριό μας.

Εδώ στα Βαλτσινιώτικα μπορούμε να τα πούμε

με τους δικούς μας κώδικες να συνεννοηθούμε,

λίγο δεξιά, λίγο ζερβά τη λύση θα τη βρούμε,

αρκεί για μια πιο όμορφη ζωή να προσπαθούμε.

Ήρθανε μέρες δύσκολες, μα σταθερή αξία

θα πρέπει όλοι να ΄χουμε την αισιοδοξία,

το ήθος, τον πολιτισμό, την ένδοξη ιστορία,

που μας χαράζουν στη ζωή, για χρόνια την πορεία.

Κουράγιο τώρα κι αντοχή, βγαίνει το καλοκαίρι,

τι κι αν στα κεκτημένα μας έχουνε βάλει χέρι,

μπορεί να γίνει η αλλαγή, να βγει καινούργιο αστέρι,

μα την μεγάλη ανατροπή ο αγώνας θα την φέρει.

Κουράγιο τώρα κι αντοχή να βγάλουμε χειμώνα,

έρχεται πάλι κατοχή θα χρειαστούμε αγώνα,

τη μάχη των Θερμοπυλών και αυτή του Μαραθώνα

και θα στεφτούμε νικητές με τη χρυσή κορόνα!

Για να γυρίσει η ζωή και να βγει ο ήλιος πάλι,

να απαλλαγούμε δια παντός, απ΄ τούτο δω το χάλι,

και να ΄ναι η νίκη του λαού, η νίκη η μεγάλη,

θα χρειαστούμε δύναμη, ενότητα για πάλη…

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ το χωριό μας.

Ο Φτεροποιός

Εγώ θα φύγω απ’ το χωριό, θα πάω σε μια πόλη

εκεί που κατοικούν μαζί οι αγγέλοι κι οι διαβόλοι.

Θα ανοίξω ένα μαγαζί για τους φευγάτους νέους,

για τους αγιάτρευτους τρελούς του κόσμου τους ωραίους.

Θα ψάχνω μες στις γειτονιές να βρίσκω τα όνειρά τους

κι απ’ τα κομμάτια τους αυτά θα πλέκω τα φτερά τους.

Θα φτιάχνω όλων των ειδών φτερά, για τους θλιμμένους,

για τους αδύναμους της γης και τους αδικημένους.

Θα φτιάχνω όλων των ειδών φτερά για να πετάνε

κι από τα ύψη του ουρανού τον κόσμο να κοιτάνε.

Κι αν ενοχλήσω μερικούς Φτεροποιός που θα ΄μαι,

κι αν προκαλέσω τους καιρούς κανέναν δεν φοβάμαι.

Κι αν με περάσουν για τρελό καθόλου δεν με νοιάζει,

εγώ μαζί τους θα γελώ και θα τους κάνω χάζι

την τέχνη μου θα υπηρετώ, που τη ζωή αλλάζει

κι όσοι ενοχλούνται θα τους πω, η λογική τους μπάζει…

.........................................................................................................................................

Τα Βαλτσινιώτικα 2 μέρος

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας

τα βάσανα τις πίκρες μας,

τα ωραία απ το χωριό μας…

Μεγάλη ανακάλυψη, αγαπητοί μου φίλοι,

Αυτή, η αγία άμπελος που βγάζει το σταφύλι.

Απ το σταφύλι βγάζουμε τον οίνο, το κρασάκι,

το νέκταρ των αρχαίων θεών, που είναι «για μεράκι»!

Εμπρός, λοιπόν, ας σπεύσουμε με άσματα και γέλια,

στα κτήματα του Βαλτινού, να βάλουμε αμπέλια.

Εμπρός, ας τα γεμίσουμε με αμπέλια τα χωριά μας,

με ευλογημένα κλήματα για τη μεταλαβιά μας.

Κι έτσι λοιπόν, η άμπελος να τι θα κατορθώνει:

με το κρασί της βέβαια, ο νους μας θα θολώνει,

μα από το άγχος των καιρών την πίκρα μας θα παίρνει

και ευθυμία και χαρά σε όλους μας θα φέρνει.

Ευοί - ευάν! αδέρφια μου και άιντε στην υγειά μας

με οίνο απ’ το Βαλτινό θα ευφραίνεται η καρδιά μας.

Με οίνο απ’ το Βαλτινό θα ευφραίνεται η καρδιά μας.

και μες στην κρίση το κρασί θα ναι η παρηγοριά μας…

......................................................................................

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ το χωριό μας.

Τώρα που ήρθε η Άνοιξη κι ανθίσανε οι κάμποι

ομόρφυναν οι γειτονιές και το χωριό μας λάμπει.

Στον Κόζιακα ελιώσανε τα χιόνια του χειμώνα

και τα λιβάδια φλόμωσαν χόρτο και ανεμώνα

Άνοιξαν κι όλες οι καρδιές, ο έρωτας γιορτάζει

το Βαλτινό, την Άνοιξη παράδεισος φαντάζει

Έφτιαξε κι η διάθεση μέσα σ’ αυτή τη κρίση

κι όλα φαντάζουν όμορφα σαν το γλυκό μεθύσι

Σ ένα μονάχα πρόβλημα δεν φαίνεται η λύσις,

στις εκλογές που έρχονται, τι διάολο να ψηφίσεις;

Ποιόν κερατά να εμπιστευθείς και ποιον να αγνοήσεις

την κατηφόρα της ζωής πως να τη σταματήσεις

Μόνο για λίγο φίλοι μου κρατάει η χαρά μας

οι εκλογές που έρχονται θα κόψουν τα φτερά μας

Κι έτσι γυρίζουν στο μυαλό τα λόγια και θυμίζουν

του Διάκου το ανάθεμα λίγο πριν τον σουβλίσουν.

«Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει

τώρα που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι».

..................................................................................

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τ΄ άσχημα απ το χωριό μας.

Η κρίση λένε απλώθηκε

για τα καλά στη χώρα

γι΄ αυτό λουκέτο βάλανε

και στο ΚΑΠΗ μας τώρα.

Την πλήρωσε στο Βαλτινό

η τρίτη ηλικία

ξηλώσανε το στέκι της

για την οικονομία.

Οι γέροι μας ξανάρθανε

πίσω στα χρόνια εκείνα

που γνώρισαν τη κατοχή

τον πόλεμο την πείνα.

Τιμή! για τον αγώνα τους

παράσημο, βραβείο

τη σύνταξη μειώσανε

και κόψανε στα δύο.

Και τώρα στο ΚΑΠΑΚΙ τους

εβάλανε λουκέτο

και το καφέ θα πίνουνε

πολλαβαρύ και σκέτο.

Τα τιμημένα γηρατειά

σηκώνουν το σταυρό τους

«Μπράβο» στις ηγεσίες μας

και στον «πολιτισμό» τους!!!

..........................................................................................

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα άσχημα απ΄ το χωριό μας.

Δεν έχω με τους γάιδαρους

τίποτα να χωρίσω,

μα πρέπει την κατάντια μας

να τη σκιαγραφήσω…

Η φύση λένε εποίησε

τα πάντα με σοφία

και πρόβλεψε τα απρόβλεπτα

και την πολυμορφία.

Τα λογικά, τα άλογα

μες στης ζωής το δρόμο

ακολουθούν κανονικά

της φύσεως το νόμο.

Έτσι γι’ αυτό δεν βλέπουμε

να γεννηθεί γαϊδούρι,

με δυο ποδάρια μοναχά

και με ανθρώπου μούρη.

Ενώ στην μαύρη μας ζωή

στα τόσα νταβαντούρια

πολλούς ανθρώπους βλέπουμε

να γίνονται γαϊδούρια…

Τα Βαλτσινιώτικα 3 μέρος

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα άσχημα απ΄ το χωριό μας.

Ως πατριώτης φίλοι μου κι ως Βαλτσινιώτης βέρος

ακούστε το παράπονο για τούτο εδώ το μέρος.

Κοιτάξτε με πως ντύθηκα… εφόρεσα γραβάτα

για να τα πω ελεύθερα, αντρίκια και σταράτα.

Πήρα και στιλ ανάλογο, κορδώθηκα σαν λόρδος

και παραλίγο έλειψε να φύγει κι ένας πόρδος

Για δέστε πως κατάντησαν την έρμη την Ελλάδα,

από το θρόνο των θεών τη ΄ρίξαν στον καιάδα.

Τα φαντς κι οι τοκογλύφοι μας, οι ξένοι κι οι εταίροι

αφού μας καλομάθανε τώρα μας βάζουν χέρι.

Με τα δικά τους δανικά, με τις δικές μας πλάτες

μας μάθανε στο Βαλτινό να βάζουμε γραβάτες.

Και πάνω που συνήθεια μας έγιναν τα λούσα

ήρθανε και μας κούρεψαν την ευρωμακρομαλλούσα.

Μας στέρησαν τα όνειρα, μας πάνε πίσω χρόνια,

μας καταστρέφουν τη ζωή του κόσμου τα τελώνια.

Μα που θα πάει… έρχονται και οι καιροί γυρνάνε

πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ΄ναι.

...........................................................................................

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα άσχημα απ’ το χωριό μας.

Για δέστε πως κατάντησαν οι αρχόντοι τους ανθρώπους

να τους τα αρπάξουν βρήκανε κι εφηύραν χίλιους τρόπους.

Αυτοί… την εξαθλίωση τη λένε σωτηρία,

κάπου βρομάει φίλοι μου αυτή η ιστορία

Όλοι χαμένα τα ‘χουνε μέσα σ’ αυτή τη κρίση

κι εναγωνίως ψάχνουνε να βρούνε κάποια λύση.

Το Βαλτινό κι η χώρα μας όλο κατρακυλάνε,

μ’ αυτόν τον τρόπο, πέστε μου, τα πράγματα που πάνε;

Τώρα στις πλάτες ρίξανε της φτώχειας, τα μνημόνια

κι όλα τα βάρη ο λαός θα κουβαλάει για χρόνια.

Για δέστε πως με φόρτωσαν, κοιτάξτε τώρα χάλι

σαν αχθοφόρο μ’ έκαναν, τον έρμο, σαν χαμάλη.

Φόροι, αυξήσεις, δάνεια, τέλη, δασμοί, και δόσεις

που να φτουρήσει η σύνταξη και πόσα να πληρώσεις;

Φταίω κι εγώ που άφησα να με περνούν για βλάκα

και κάθε που εψήφιζα, εψήφιζα για πλάκα.

Μα θα τους πάρει ο διάολος όλους σ αυτή τη χώρα

αν ο λαός στα χέρια του την τύχη πάρει τώρα.

Και σας το λέω υπεύθυνα ως βέρος Βαλτσινιώτης

σ’ αυτή την επανάσταση, μπροστά  θα ‘μαι στρατιώτης…

..............................................................................................

 

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ το χωριό μας…

Προχθές που λέτε θέλησε

ο εγκέλαδος να παίξει

και κούνησε το Βαλτινό

με 3,6.

Στις δύο τα μεσάνυχτα

μας έσπειρε τον τρόμο

και για καλό και για κακό

εβγήκαμε στο δρόμο.

Φαίνεται πως δοκίμασε

τα ρίχτερ του πριν φέξει

να δει την ετοιμότητα,

το σύστημα αν θα αντέξει.

Δεν φτάνουν τόσα βάσανα

που δέρνουν τον κοσμάκη

ένας σεισμός μας έλειπε

να δέσει το φαρμάκι.

Αυξήθηκαν οι φόβοι μας

τρομάξαμε λιγάκι

μα στο φινάλε απρόσμενα

χορέψαμε συρτάκι.

............................................................................................

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ το χωριό μας…

Άναψε ο τόπος κάηκε

μας έπνιξε η ζέστη,

δεν έφταναν τόσα δεινά

ο τόπος μας, που υπέστη…

Ανέβηκε κι ο υδράργυρος

σαν σπρενς, σαν τα επιτόκια,

και πέσαν μόνο οι τιμές

στα έρμα καλαμπόκια.

Έφθασε και στο Βαλτινό

ο καύσωνας, τουτέστι,

πιάστε τους ίσκιους τους χοντρούς

κι ασπρίστε με ασβέστη.

Πιάστε πλατάνια σκιερά,

βρείτε καλή παρέα,

καλαμπουρίστε ξένοιαστα

για να περνάτε ωραία.

Πιάστε και τις κιθάρες σας

κι αρχίστε το τραγούδι

καίει που καίει ο καύσωνας,

ας καεί και το πελεκούδι!

..............................................................................................

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ’ το χωριό μας

Καλά λοιπόν περάσαμε και τούτη την βδομάδα

ξεχάσαμε τα βάσανα που δέρνουν την Ελλάδα.

Και με τη Βαλτσινιώτικη ανεμελιά και χάρη

αναθαρρέψαμε ξανά, «πατήσαμε ποδάρι».

Ξεφύγαμε απ την κόλαση της τηλεοκρατίας

που εκμαυλίζει τις ψυχές και θρέφει «τα… της βίας»

και σπέρνει φόβο, πανικό σύγχυση, απελπισία,

παθητικούς και άβουλους «ανθρώπους» για θυσία.

Ήταν τ΄ Αγίου πνεύματος τριήμερη αργία

για βόλτα ολιγοήμερη, η καλύτερη ευκαιρία.

Πολλοί βρεθήκαν σε βουνά, άλλοι σε παραλίες

κι όσοι δεν πήγαν πουθενά εβγήκαν στις πλατείες.

Φωνάξανε για το άδικο, το δίκιο τους γυρέψαν

και μες στην αγανάκτηση γλεντήσαν και χορέψαν.

Γλέντήσαν με τα αθάνατο  κρασί του εικοσιένα

κι όλοι μαζί σαν μια γροθιά είπαν να γίνουν ένα.

Να πούνε ΟΧΙ! Δυνατά, σε φτώχια, σε ανεργία,

σε κάθε τι, που στους λαούς γεννάει τη δυστυχία.

........................................................................................

 

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ’ το χωριό μας.

Εγώ που λέτε φίλοι μου το ΄χω φιλοσοφήσει

και μέσες - άκρες φρόντισα και βρήκα κάποια λύση.

Εγώ που λέτε μάγκες μου δεν θέλω τίποτα άλλο,

παρά να ζω στην τρέλα μου απ΄ των παθών το σάλο.

Να πίνω το κρασάκι μου και να σουρώνω μόνο

για να ξεχνώ τα βάσανα, τις πίκρες, μου τον πόνο.

Εδώ στη ζάλη του πιοτού τα βλέπω όλα ρόιδο

κι ας με περνάνε για αφελή, για βλάκα, για κορόιδο.

Όταν μιλάει το κρασί ακούστε και σωπάστε

κι αντί για λύπης δάκρυα, χαρείτε και γελάστε.

Σύντομη είναι η ζωή σαν το γλυκό μεθύσι

κι όποιος προλάβει, πρόλαβε… λιγάκι να τη ζήσει.

Γι αυτό επιλέγω φίλοι μου χικ, την τρέλα, το μεθύσι

και σ΄ όποιον δεν αρέσω χικ, ας με συγχωρήσει.

..............................................................................................

 

Παλιά Βαλτσινιώτικη Πρωτομαγιά

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ’ το χωριό μας.

Σαν θυμάμαι κείν΄ τα χρόνια, πως περνούσαμι παλιά,

στου χωριό στη Παναγία κάναμε πρωτομαγιά.

Απου βραδίς τιμάριβάμι κι έπλινάμι τουν ντουρή

ετοίμαζάμι τα χαμούρια, όλα, τς χάντρις, του λουρί.

Κι προυτού να σκάσ' η μέρα κι γκαρίσι του γουμάρι

η κυρά κι η θυγατέρα τά ΄χαν όλα στου σαμάρι,

Πού ΄νι ου Μάης στην Παναγία, πώφκειανάμι έναν κιρό!

κι φαϊά; Ξηρουφαγία! δυο κουνσέρβις κι νιρό!

Που σουφλάκια; που κιφτέδις; που τυριά; μόνο του μαρκάτι

με τα ψέματα μιζέδις απ' χόρτινις κι μι του μάτι…

Τα κιλίμια έστρουνάμι κι τα τσιόλια τα υφαντά

κι αράδα άδειαζάμι μπίρες τσίπουρα κρασιά.  

Τα πιδιά κι τα κουρίτσια όλου γέλια κι χαρές!

κι οι τρανοί παίρναν τραγούδια και χουρεύαν σε σειρές.

Ένας-ένας τραγδούσαν «Μάη, Μάη Χρυσουμάη»…

Βαλτσινιώτης μες στη φύση… ξέρει πάντα να γλεντάει.

Κι όταν ξέπιφτιν η ζέστα (κάτ' ου ήλιους μνιά αξιάλη)

τα μαζεύαμε τα σέα κι από ιδώ πήγαν κι οι άλλοι!

Μι στιφάνια μι λουλούδια φουρτουμένοι ένα τσιασίτ',

όλου γέλια κι τραγούδια γύρζαμι πίσου στου σπίτ'.